غذا تاثیري بر میزان جذب ندارد و میتوان آن را با یا بدون غذا مصرف کرد .

اتصال سانيتينيب و متابوليت اوليه فعال آن به پروتئين پلاسماي انساني در شرايط آزمايشگاهي 95٪ و 90٪ است.

حداکثر غلظت پلاسمایی معمولا بین 6 تا 12ساعت پس از تجویزخوراکی مشاهده می‌شود.  نیمه عمر این دارو حدودا بین40 تا 60 ساعت و نیمه عمر متابولیت فعال آن بین 80تا 110ساعت می‌باشد.  سانیتینیب عمدتا توسط آنزیم  CYP3A4متابولیزه می‌شود. دفع دارو عمدتا از طریق مدفوع صورت می‌گیرد.

• تومور استرومال دستگاه گوارش و درمان سرطان پیشرفته کلیه :

به طور معمول دوز سانیتینیب 50 میلی‌گرم روزانه می باشد. بیماران می‌بایست به مدت چهار هفته روزانه یک عددکپسول50 میلی‌گرمی را استفاده کنند سپس دو هفته وقفه انداخته و مجددآ دوره بعدي را شروع کنند.

• تومورهای نورواندوکرین پانکراس:

– داروهای ضد آریتمی: مصرف همزمان باید با احتیاط صورت پذیرد. 
– داروهای ضد صرع: باعث کاهش غلظت پلاسمایی سانیتینیب و متابولیت فعال آن می شود. 
– داروهای ضد قارچ ضد آزول: باعث افزایش غلظت پلاسمایی سانیتینیب و متابولیت فعال آن می شود. 
– داروهای ضد مایکوباکتری: باعث کاهش غلظت پلاسمایی سانیتینیب و متابولیت فعال آن می شود. 
– دگزامتازون: باعث کاهش غلظت پلاسمایی سانیتینیب و متابولیت فعال آن می شود. 
– آب گریپ فروت: باعث افزایش غلظت پلاسمایی سانیتینیب و متابولیت فعال آن می شود. 
– مهار کننده های پروتئاز HIV: باعث افزایش غلظت پلاسمایی سانیتینیب و متابولیت فعال آن می شود. 
– ماکرولیدها: باعث افزایش غلظت پلاسمایی سانیتینیب و متابولیت فعال آن می شود.
– نفازودون: باعث افزایش غلظت پلاسمایی سانیتینیب و متابولیت فعال آن می شود. 
– گیاه علف چای: باعث کاهش غیر قابل پیش بینی غلظت سانیتینیب می شود. 
– آب گریپ فروت سطح و اثرات سانیتینیب را افزایش می دهد. 
– غذا تاثیری بر زیست دست یابی سانیتینیب ندارد.
– از مصرف گیاه علف چای خودداری شود (متابولیسم سانیتینیب را افزایش و غلظت آن را کاهش می دهد)

• سابقه حساسیت به دارو و هر یک از مواد به کار رفته در کپسول.
• نارسایی کلیوی